 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Цябе я чакаю, трывожна чакаю.
Хвіліны мінаюць. Я чую твой сьмех.
Іду ўсхваляваны. Спатканьня шукаю.
Спалоханы заяц паблізу прабег.
Настырліва згадкі ў душу запаўзаюць,
Мяне ахінаюць цяплом даўніны:
На полі рамонкі, пад хвойкаю заяц...
Дзівосныя мары, прыгожыя сны.
Каго я шукаю? Чаго я жадаю?
Хіба эліксіраў на нашай зямлі?
Я быў малады, ты была маладая,
I кветкі інакшыя ў садзе цьвілі.
Якая гарачая мэтамарфоза
Варушыць і сушыць людзкое жыцьцё!
I я не рамонак, і ты ня мімоза,
Але захавалася ў нас пачуцьцё.
Шукаю цябе. Чую сьмех за кустамі,
Твой сьмех і гамонку бацькоў і дзядоў.
Мне гэта здалося... Цяпер я ня з вамі –
Ня дзесяць, ня дваццаць, а сорак гадоў.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
